Viðtalið í morgun á Rás2 / The interview this morning

Viðtalið er aftarlega á línunni eftir átta fréttirnar og auglýsingar.

 http://dagskra.ruv.is/streaming/ras2/?file=4331538

60 km austan við Mobocha 13. júní - Í Síberu

Góðan daginn Ísland.  Þá er klukkan orðin átta hér og komið kvöld og ég datt aðeins óvænt inni í mobiletelesystem og ég ákvað að hringja heim með smá blogg.   Vaknaði eftir frekar mikinn veltisvefn í Chita þar sem mikið var um hávaða úti, partý, bílar, söngur og gítar, hundar og hanar alla nóttina. Leit út um gluggann og var sólskin og ekki ský á himni og þessi "ömurlega" borg var allt í einu orðin falleg, sýnir hvað veðrið og sólin geta breytt sýn manns á hlutina.  Klæddum okkur og röltum út á verkstæðið með smá hnút í maganum, skyldi Stanislav vera búinn að skrúfa hjólin í sundur og selja þau í bitum !?   Þegar við komum að verkstæðinu kom húsvörðurinn á móti okkur en hann sefur í litlum klefa á verkstæðinu og svo sáum við svo síðar að þessi litli klefi er heimilið hans.  Hann heilsaði okkur og brosti með sínum fjórum tönnum þannig og fékk á tilfinninguna að þetta væri eitthvað spúki þarna inni.  En  inni á verkstæðinu voru hjólin á sínum stað og allt í góðu.  Fórum í það að skipta um dekk og setja kubbadekkin undir og við eyddum í það tveimur tímum og þá kom Stanislav á þessu líka fína Yamaha mótorhjóli. Þá að sjálfsögðu skýrðust allir hlutir.  Hann er mótorhjólamaður og þess vegna var hann að aðstoða okkur, einn af fáum sem er ekki á kínversku eða rússnesku mótorhjóli.  Hann spurði hvort hann mætti fylgja okkur út úr bænum sem við þáðum með þökkum því það getur verið erfitt að finna réttu vegina út úr borgunum og gerðum við það með viðkomu í eina hraðbanka bæjarins því okkur vantaði viðbót af rúblum.  Síðan fylgdi hann okkur úr bænum og þar kvöddumst við.  Mikill heiðursmaður hann Stanislav.  Hann skildi ekki neitt í ensku og og við ekki með rússneskuna á hreinu en samskiptin voru samt góð !  Síðan hjóluðum við af stað út í óvissuna í austurátt.  Spennandi kafli framundan, 1500 kílómetrar af malarvegi sem er allt frá því að vera þokkalega góður í að vera mjög lélegur.  Fundum tjaldsvæði í gærkvöldi og sváfum vel en það var töluverður kuldi um nóttina,  við frostmark enda komnir inn í Síberu.  Lögðum af stað í fallegu veðri í dag og erum nýbúnir að tjalda eftir 340 km og meðalhraðinn var oft ekki nema 15-20 km og var dagurinn því svolítið strembinn hjólalega séð og ekki laust við að maður sé þreyttur.   Erfitt að vera á þessum vegum.  Það eru svo miklir skógar hérna og varla hægt að finna blett fyrir tjaldið svo við enduðum í malargryfju við þjóðveginn.  Frekar hart undirlag en það verður að hafa það.  Langar til að segja ykkur frá klósettinum hér í Rússlandi, t.d. á kaffihúsum, verkstæðum og trukkagistihúsunum og þeim ódýru.  Sum staðar eru einfaldir útikamrar og í sumum tilvikum er oftast bara hafður opinn kassi eða fata við hliðina á klósettinu og í þau eru notuðu eyðiblöðin sett.  Svo ilmurinn er oft ansi ógeðfelldur og er ég ekki alveg búinn að fatta hvers vegna þessi háttur er hafður á.  Er það vegna lélegra niðurfalla eða er þetta endurnýtt eitthvað frekar ?  Spyr sá sem ekki veit.   Hittum Svía um daginn í Ulaan-Baatar og var hann á flottu hjóli á svipaðri leið og við.  Í dag þegar við erum að fara framhjá stórum vörubíl í dag sjáum við hann sitjandi inní bílnum og mótorhjólið hans uppi á palli. Við veifuðum til hans og urðum forvitnir hvort eitthvað hefði komið fyrir hjá honum. Hann er ljósmyndari og er hann á stóru BMW GS1200 adventure og hefur mikið að græjum og mikið planað framundan hjá honum.  Ég er forvitinn að vita hvort eitthvað hafi gerst hjá honum á þessu fína hjóli.  Er með símann hjá honum og ætla kannski að hringja í hann og heyra.   Mælirinn er í 14.780 og ég stefni á að vera í útvarpinu hjá Hrafnhildi og Gesti í fyrramálið.  Bestu kveðjur frá Síberíu.

 

Good morning Iceland. It’s 8 pm here and getting late but I accidentaly connected to Mobiletelesystem so I decided to call home to make a blog. I woke up this morning but I didn’t get much sleep since there was a lot of noice outside given by cars, parties, people singing and playing the guitar, dogs and even roosters. I looked out the window and I was surprised to see how beautiful the city was compared to the first impression I had last night. It’s a good example how a little sunshine can change you’re sight and opinions on things. We got dressed and walked to the repair shop and I was honestly a little scared because I didn’t know if I could trust Stanislav, the Russian who offered us to keep our bikes in his shop. But everything turned out to be fine and we soon found out that he was a big enthusiast of motorcycles and even had a great looking Yamaha bike. He is probably the only man from here who is not riding a bike from either China or Russia. Stanislav asked us if he could ride with us out of the city and we agreed to that of course. We stopped by the only ATM in the city to get some more rubles. We said goodbye to Stanislav by the city’s boundaries but Stanislav is a very decent man. He didn’t speak a word in English and We, of course, didn’t speak a word in Russian but despite that the communication was excellent! We then rode on to the unknown, going eastwards. It’s an exciting chapter ahead, 1500 km of gravel roads that are from being decent to being straight up horrendous. We found a campsite last night and we had a good night sleep despite it was rather cold. We started riding again this morning in a good weather and we rode 340 km with the average speed not even reaching 25 km/hour. It’s been a little difficult to ride in these conditions and I would be lieing if said I wasn’t tired. There is so much woodland here that it was hard to find a place to camp but we ended up camping in a gravel pit by the side of the road. But I also want to talk a little bit about the toilets here in Russia if you could call it that. In some places there are just simple privies and there is even sometimes just a bucket beside it where you’re supposed to put the used “toilet paper” so the smell can get pretty bad there and I don’t really know why the Russians use this kind of system. Maybe because of bad drainpipes or is the toiletpaper recycled?! But anyway, we met a guy from Sweden the other day in Ulaan-Baatar and he was going a similar way as we. We saw him again today sitting in his pickup with his car on the pickup too. We tried to get his attention to see if something was wrong but it was unsuccessful. He is a photographer and he is riding a large BMW GS1200 adventure bike and he has a lot of fancy equipment and had a really big plan. I am curious to know if something went is wrong with that nice bike. I’ve got his phone number and I might call him tomorrow. The counter says 14780 and I’m planning to be on the Radio tomorrow morning. Best regards from Siberia - Sverrir

Chita 11. júní

Þegar við erum að leggja að stað frá Ulan-Ude til að fara að Baikal stöðuvatninu þá hittum við 6 ungmenni fyrir utan gistiheimilið okkar.  Þau voru að bíða eftir mótorhjólunum sínum sem voru að koma með lest frá Moskvu. Þau höfðu sjálf komið til Ulan-Ude með lest sem tók 5 sólarhringa.  Þeim fannst við miklir ævintýramenn og voru hrifin að því að hitta okkur hérna og eitt þessarra ungmenna er með vinsælan mótorhjólaþátt í sjónvarpinu í Eistlandi og þau enduðu á að taka við okkur sjónvarpsviðtal sem á að birtast í eistneska sjónvarpinu.  Orðnir semsagt frægir í Eistlandi !  Eftir að hafa fyllt á vistir og bensín hjóluðum 140 km leið í vesturátt að Baikalvatni.  Baikalvatn er eins og áður sagt gríðarlega stórt og fallegt en til að skoða það vel þarf að hafa bát og mikinn tíma því lítið er að vegum þarna í kring. Við komum að vatninu í lítið rússneskt sveitaþorp og fórum strax niður á strönd og þar var gríðalega fallegt um að líta og  sandfjara.  Við ákvaðum sem sagt að gista í þessu þorpi niður við vatnið.  Það var mjög gaman og breyttist sú sýn sem við höfum haft á rússneskum þorpum því oft við fyrstu sýn virðast þau vera hálfköld og skítug en núna fundum við fyrir breytingu, fullorðið fólk sitjandi fyrir utan húsin sín spjallandi og börnin hoppandi og skoppandi.  Húsin ekki falleg að utan en trúlegast fallegri að innan og í fyrsta sinn sem við stoppum og gistum í svona sveitaþorpi.  Við vatnið hittum við gamlan sovétmann sem kom til Reykjavíkur með Gorbatjsov þegar hann hitti Reagan og er hann mikill ferðafrömuður í dag og gaman aðspjalla við hann því hann talaði ensku.  Uppúr stendur að hann sagði að "Russia is like a virgin" ..það er svo mikið ósnortið land hérna og það höfum við svo sem upplifað líka fram að þessu.  Nú eftir góða nótt þarna þá lögðum við að stað tilbaka aftur til Ulan-Ude í rigningu, það er bara ein leið tilbaka og urðum að taka 370 km krók til að komast að vatninu fram og tilbaka og til að halda áfram austur urðum við semsagt að aka sama veginn aftur tilbaka.  Var skrýtin tilfinning að koma aftur til Ulan-Ude því það er í fyrsta sinn sem ég kem aftur á sama staðinn..eins og koma heim !  Síðan héldum við bara áttina austur til Chita og veðrið fór að lagast  Þarna á leiðinni  hittum við rússneska konu, 65 ára gamla á gömlu rússnesku reiðhjóli með slæðuna sína og er hún að hjóla frá Moskvu til Vladivostok sem er um 7500 km leið !!  Þetta er hún að hjóla til að heimsækja ættingja sína og hefur hún ekki efni áð ferðast öðruvísi.  Ég stoppaði og fékk að taka myndir af henni og hún var meiriháttar hress og sterk kona sem talaði rússnesku og ég talaði við hana íslensku og smá handapat .  Skömmu seinna fundum við svo tjaldsvæði í skóginum og sváfum þar eftir huggulegt kvöld og engir skógarbirnir komu í heimsókn.  Í dag fórum við seint að stað fyrr en undir 11 því úti var grenjandi rigning og vorum að bíða eftir að það myndi stytta upp sem það gerði ekki og eftir 310 km í dag erum við komnir til Chita og er alveg ljóst að þetta var leiðinglegasti hjóladagurinn frá upphafi, rok og rigning og við rennandi blautir, tjaldið og allt alveg gegnsósa.  Þegar við komum til Chita sem er dæmigerð rússnesk borg, grá og skemmdar götur fundum við lítinn kínverskan gististað með aðstoð rússa sem stoppaði okkur og benti okkur á þetta.  Hann er með bílaverkstæði og fengum við geyma hjólin hjá honum og vonandi er það öruggt !  Þarna erum við sem sagt núna og 10 tíma munur.  Fram undan eru 1500 km framundan með erfiðum malarvegum og höfum við ákveðið að skipta núna um dekk og setja kubbadekkin á.  Þá fara hin undan sem hafa enst 14.200 km og er það frábær ending og er það teljarinn í dag.  Veit ekki hvort ég get bloggað mikið næstu daga vegna þess að það verður ekki margt á okkar leið annað en sveitin og nýkominn vegur sem við munum fara eftir og verðum trúlegast í tjaldi þessar nætur og ekki símasamband.  En verð vonandi í viðtali við Rás2 á fimmtudagsmorgun með næstu fréttir.  Við erum ca viku á undan áætlun og það kemur helst til að því að þegar við höfum hjólað í auðninni hérna í Rússlandi og um skóginn þá höfum við ekki stoppað mikið. Ætlum að eyða þessum umfram tíma í Japan en þar ku vera frábærlega fallegt að ferðast um.  Hittum Þjóðverja um daginn sem tjáði okkur það. Og eins eyða fleiri dögum í Alaska og Kanada þar sem tímaáætlunin var tæp þar. Einhverjir erfiðleikar að senda myndir heim en reyni betur.  En þangað til næst bestu kveðjur frá Rússlandi.

 

When we are setting off to Baikal from Ulan-Ude, we meet 6 young people outside of our rooming house. They were waiting for their bikes that were supposed to be on the train coming from Moskow. They had also taken the train from Moskow and it took 5 days. They were impressed with what Einar and I were doing and were interesting in motorcycles. One of them is even hosting a popular motorcycle show in Estonia and he ended up taking an interview with us which will be broadcasted in Estonia sometime. So we’ll be famous in Estonia! After we restored our supplies and filled up the tanks we rode 140 km west to Baikal lake. The lake of Baikal is, like I said before, extremely large but it’s beautiful but we can’t see it that well because there aren’t many good roads around the lake. We came to small russian village by the lake and we immediately went down to the beach which was very beautiful. So we decided to spend the night in this village by the lake. It was a lot of fun staying there and it looked quite different from other Russian villages which often look dark, cold and dirty. In this village, people were sitting outside by their houses chatting while the kids were playing all over. The houses are not much to look at but it’s probably nicer inside. We met an old man who was a part of the Soviet Union back in the days but during that time he had once travelled with Gorbatjsov to Reykjavík when he met Ronald Reagan. He is a big traveller and it was fun to talk to him because he talked English. The most memorable thing he said was “Russia is like a virgin” but he said that to explain that there is so much land here that hasn’t been touched by humans. But after a good night we went back to Ulan-Ude the day after. It was raining and we had to take the same road back in order to go east because there’s only one road available. So it was kind of weird to be back in Ulan-Ude because that was the first time we got to some place for the second time. But we then headed east towards Chita and the wether got better. On our way we met an 65 year old lady with a typical russian look riding her old bike. It turns out that she is riding from Moskow to Vladivostok but that’s around 7500 km!! She is riding this distance so she can meet her relatives but she can’t afford travelling any other way. I stopped and got some photos of her but she was a jolly woman. After that we found a campsite in the woods and slept there after a nice evening with no bears visiting.  We didn’t start riding until around 11 because we were always waiting for the rain to stop. But we rode about 310 km today and are no in Chita. This was probably the most dreadful ride we have experienced in this whole trip but it was windy the whole time and it rained constantly so the tents were soaking wet. When we got to Chita, which is a typical Russian city we found a small Chinese place we could stay at but there was a Russian man who helped us finding that place. This Russian man has a car repair shop and we were able to store our bikes there and hopefully that’s safe! But we’re now at this small Chinese place and the time difference is now 10 hours. There are 1500 km of bad roads aheaf of us so we’ve decided to change the tires now. So the other tires now get a rest after 14.200 km and that’s a pretty good durability. I don’t know if I can blog a lot for the next couple of days because there isn’t a lot interesting on the roads we’re taking and we wont have any phone connection. But I’ll hopefully be interviewed on Rás2 next Thursday morning. We are almost a week ahead of schedule because we haven’t stopped much here in Russia. We’re probably just going to use that extra time in Japan but I’ve heard that it’s great to travel there. We met a German the other day who told us about Japan and how great it is to travel there. We’re also going to use some time in Alaska and Kanada since the time plan is very tight for that part of the trip. I’m having some trouble sending pictures home but I’ll give it another shot soon. Best regards from Russia – Sverrir  

Ulan-Ude 8 júní

Síðasta daginn í Ulaan Baatar fórum við með Þór hjá Rauða Krossinum í skoðun í fátækrahverfin og eins og eðlilegt er var þetta döpur sjón og sló mig töluvert.  T.d hitti ég eina fjölskyldu sem býr í ömurlegu tjaldi og eiga ekki neitt og áttu þau meðal annarra barna eina litla 5 ára stelpu alveg eins og ég á eina heima og fannst mér því erfitt að sjá hana í þessum aðstæðum.  Hún var grútskítug en glöð og eini maturinn sem ég sá þarna var hveiti í poka.  Ömurlegar aðstæður og sýnir hvað lífið getur verið mismunandi og erfitt þótt  mikil uppbygging eigi sér stað í þessu merkilega landi.  Klukkan tvö fengum við loksins passana okkar tilbaka í hendurnar og fórum þaðan í öllum búningnum á skrifstofu Rauða krossins til að kveðja Þór og starfsfólkið hans.  Síðan var stefnan tekin útúr borginni með smá viðkomu í úthverfi þar sem viðtalið fór fram við rás2.  Það gekk ágætlega en slitnaði að lokum.  Meðan ég talaði heim renndi að okkur 54 gamall Ástrali á mótorhjóli og annan eins ævintýrakarl hef ég aldrei hitt.  Hann hefur hjólað um allan heiminn í mörg mörg ár, stuttar ferðir á gömlu hjóli með enga varahluti og engin kort og ekkert gps.  Alvöru karl þar á ferð.  Hann var svo glaður að hitta einhverja sem töluðu ensku að við ætluðum ekki að geta kvatt hann.  Hann var á leiðinni til Írlands að hitta ættingja og tók smá krók í gegnum Mongoliu ! :)  Eftir að hafa kvatt hann héldum við áfram að átt að landamærinum í gegn um Darkan hérað sem er geysilega fallegt hérað.  Fundum náttstað þar í litlu gili þar nálægt og átti ég bara góða nótt.   Primusinn virkaði loksins eins og hann átti að gera þannig að við gátum fengið okkur núðlur og te.  Vaknaði hress og kátur í morgun og eftir heitt te ókum við í átt að landamærunum og vorum þar um 11.  Tók það ekki nema 5 klukkustundir að komast í gegn !! þannig að allur dagurinn fór í þetta en engin vandræði nema landamæravörðurinn, kona  í útlendinaeftirlitinu hafði aldrei séð íslenskt vegabréf og skoðaði það eins og við værum glæponar og ég sá að hún fór með það gegnum vélina þar sem er athugað hvort vegabréfin séu fölsuð allaveganna 15-20 sinnum og á endanum kom yfirmaðurinn til að skoða vegabréfið !  En hún má eiga það að hún kom svo til útskýra þetta að hún hafði aldrei séð íslenskt vegabréf og svo brosti hún bara sínu blíðasta..þótt svo hún væri rússi !  En að lokum gekk þetta semsagt og var ég þá kominn til Rússlands í annað sinn á skömmum tíma.  Svo ókum við til Ulan-Ude, lítillar borgar en tókum ranga beygju fljótlega eftir að hafa farið frá landamærunum en tókum sjensinn og vildum sjá hvert það leiddi okkur og enduðum svo í sveitum nálægt Ulan-Udi og þá sáum við lítil þorp og staði sem eru greinilega ekki í uppbyggingu. Hálfhrunin hús og drasl ofl.  Eftir enn eitt lögreglustoppið þar sem ekkert var að og við þurftum ekkert að borga fundum við dæmigert hótel þar sem við ætlum að gista í nótt.  Það er svo mikil fluga að við ákváðum að vera inni í nótt.  Teljarinn er kominn í 13.300  Tímamunurinn er í 9 tímum núna svo ég segi bara góða nótt og heyrumst síðar.

The last day here in Ulaan Baatar we went with Thor and the Redcross to visit the poor and needy ones.  It was a little difficult for me and I was sad.  for ex. we visited one family who lived in a awful tent and they owned nothing.  One of their children was a five year old girl, just like mine home and it was difficult to see here in this circumstanses. She was so dirty but she was joyful.  I couldnt see any food with this family except a wheat in a sack.  Dreadful circumstanses and reminds me how horrible life can be for some people and different and difficlut from the life I  know.  But you can see that a build up is in a progress here and hopefully will be.   2 o'clock we got our visas and ready to go we went first to say goodbuy to Thor and his staff at the RedCross.  There we rided from the city and but had to stop as I had to do the interview with channel 2 in Iceland.  While I was talking to the radio a 54 year old Austrailian came to us and I have never met an adventureman like him !:)  He has been riding around the world for many many years.  And he is on old motocycle, no tools, no maps and no gps.  A real adventureman.  He was so happy to meet somebody who speaks english that it took time to say goodbye.  He was on his way to Irleland to visit relatives and went through Mongolia on his way !:)  But after we had said goodbye we aheaded towards the border of Mongolia and Russia and rode through Darkan county and it was very beautiful there.  Found a place there for the night in a beautiful canyon.  The primus was working finally and we had a hot tea and noodles for dinner.  I slept well and next morning aorund 11 we came to the border and it took 5 hours to go through !!  A woman, working in the foreign department hadnt seen before a icelandic passport and she took our passports and I could see here through the window as she scanned them into some machine 15-20 times to try to see if we were some crimials or the passport were faked.  Finally her boss came and also looked at the passports.  But the womand then eventually came to us with our passport and confessed and explained to us that she hadnt see before icelandic passports and she was polite and even gave us a smile !..and she is russian.:)!  So finally this went well and here I am back in Russia again.  We decided to ride on to Ulan-Ude from the border but took wrong turn and decided to see were that would take us.  So we were today in a beautiful country near Ulan-Ude but obviuously no construction there going on.  Houses in bad conditions and trash everywhere.  The police stopped us once again but it went well and we didnt have to pay money.  There were so many flies so we decided to sleep in Ulan-Ude.  The counter is now 13.300 and the time difference is 9 hours so for now I say good night.

Viðtalið í dag / The interview today

Hér er linkurinn á hið vikulega viðtal við Sverri frá því í morgun á Rás2. Það er aftarlega á línunni, rétt á eftir fréttunum. Sambandið ekki gott enda verið að notast við gervihnattarsímann og að lokum slitnaði sambandið.

http://dagskra.ruv.is/streaming/ras2/?file=4331533

Ulaan Baatar, Mongolia, Sidasti dagur ! / The last day in Ulaan Baatar

Tha fer ad lida ad thvi ad vid leggum af stad fra Ulaan Baatar.  Vid erum bunir ad hvila okkur vel og eftir a ad hyggja, var kominn timi a thad.  Thad var uppsofnud threyta i okkur.  Vid erum bunir ad thvo oll okkar fot og allt komid i gir fyrir naesta afanga, sem er Russland til Japans.  Leidin liggur fyrst til Baikal vatns sem er a heimsminjaskra.  Staersta og dypsta ósaltað stöðuvatn i heimi.  Thad er 640 km langt og 80 km breitt thar sem thad er breidast.  I thad renna 336 ar og vatnid er med 20% af ollu ferskvatni i heiminum.  Sidan er stefnan tekin i austur aftur og i att til Japans.  I gaer forum vid i svokalladan thjodgard her rett fyrir utan borgina og var thad skemmtilegt og fallegt.  Toluvert mikil uppbygging a ser stad thar og er gaman ad sja thad.  Turistatimabilid er ekki byrjad her og thvi ekki mikid af folki tharna, reyndar nanast ekki neitt nema vid.  Tharna forum vid a ulfalda bak og heldum a falka og hogudum okkur eins og venjulegir turistar.  Her er verdlag ekki hatt a okkar maelikvarda og sem daemi, tha forum vid a godan veitingastad thar sem vid borgudum dyrasta verdid og gatum bordad af vild, drukkum eina raudvin einn bjor hvor og allt thetta kostadi fyrir okkur bada iskr. 2200,-  Otrulegt !  Thor Danielsson yfirmadur althjoda rauda krossins her og ung kona sem er deildarstjori hja innanlandsdeildinni her, aetla ad leyfa okkur ad fara med i reglubundna heimsokn til skjolstaedinga sinna og verdur thad forvitnilegt.  Thad er toluverd fataekt herna en einnig er mikil uppbygging her.  Fyrir 1000 us dollara er haegt ad utvega skriffaeri og baekur og annad sem tharf fyrir heilan bekk i heilan vetur asamt thvi ad utvega utanyfir flikur og kuldasko fyrir thau born sem thad thurfa.  Thad er vist algengt ad bornin komast ekki i skolann thar sem thad getur verid svo kalt her a veturna og bornin eiga ekki kuldafot.  Mongolia er heillandi og fallegt land og skemmtilegt og ahugavert ad heimsaekja.  Eg fer hedan med goda og jakvaeda imynd af landinu.  Ad sjalfsogdu er ymislegt ad, en hvar er thad ekki ?   En verd ad haetta i bili, komin bidrod i tolvuna.  Bless.

Well know it seems that we are ready to leave Ulaan Baatar tomorrow.  We have rested well and we needed that.  We have washed all our clothes and are ready to leave and ride to Russia and there from ahead to Japan. First we will go to Baikallake which is on worldmuesumrecords as it is the biggest lake on the earth which is unsalted.  It  is 640 km long and 80 km were it is widest. 336 rivers runs into it and the lake has 20% of all fresh water of the world.  From there we will ride to the east and towards Japan.  Yesterday we visited so called national park which is located here just out of the city Ulaan Baatar.  It was a beautiful park and we had fun.  You can see that a great build-up is going on here in Mongolia.  I didnt see many tourist and the period hasnt started.  We were almost the only guests.  We got the chance to ride a camel and I hold an falcon and we looked around like typical tourists.  To my measurement it is not expensive here in Mongolia.  For ex. we went last night to a Mongolian barbique were we could eat as much as we could and we had one redwine and 2 bears and that was only 2.200 ikr. for both of us.  Not so much !  Thor Danielsson and a young woman who is supervisior with the indland deparment by the RedCross are going to take us with them tomorrow in a regular visit to look at their clients.  There is considerable poverty here but also like said before you can see here far and wide a build-up in the society.  for 1000 usd$ you can sponsor one children class here with a writing materials, books and other things wich are needed for one year to this children.  Also clothes as winter jackets and shoes for the children who are in the need.  The winters here are pretty cold and many children here dont have suitable clothes for the cold.  To my opinion Mongolia is a beautiful and charming country which I liked very much.  I will leave Mongolia with a positvie image of the country.  Of coures there are many things which could go better..but you can say that too to many other countries.  But now I have to stop, other people are waiting to get to the computer.  Regards-

Nyjar myndir ! New photos

Var ad setja inn nokkrar nyjar myndir i myndaalbumid.

Just put some new photos in the album "myndaalbum"  in icelandic on the left side.

Ulaan Baatar, Mongolia

I morgun forum vid i russneska sendiradid til ad saekja um vegabrefsaritun inn i Russland aftur.  Eftir tha hemsokn fengum vid ad vita ad vid thyrftum ad fa thad sem their kalla " invitation".  Vid hofdum svo sem buist vid thvi, thannig ad vid forum a skrifstofuna hans Thors hja althjodadeild rauda krossins og fengum ad fara i tolvu thar.  Thad er nefnilega haegt ad kaupa svona invitation a netinu.  En a meda eg var ad vinna i thvi, hringdi Thor i kunningja sinn i russneska sendiradinu og var honum tha sagt ad their her i sendiradinu samthykktu ekki svoleidis invitation og vid thyrftum af thetta hja serstokum adila her i borginni.  Thor var svo vinsamlegur ad fara med okkur thangad. En thegar thangad kom var buid ad flytja thessa thjonustu.  Hvorki hann ne vid skildum stulkuna thegar hun reyndi ad utskyra hvar thetta vaeri og sem betur fer var bilstjorinn hans Thors med og var hann sottur.  Vid fundum retta stadinn og eftir sma utskyringar og spjall og borgad 125 dollara hvor, ja, borgad i dollurum, sagdi stulkan okkur ad koma eftir kl. 14 a fimmtudag og saekja aritunina.  Thetta er thvi komid i hofn, vid leggjum af stad hedan a fimmtudag og tokum stefnuna til nordur til Russlands.  Eftir thetta for Thor a skrifstofuna.   Við fórum svo að skoða þekkta staði viða um borgina. Við keyrdum um og hogudum okkur eins og alvoru turistar !  Thetta var bara gaman og for svo restin af deginum bara i dundur og hvild.  Umferdin her er eins og a vitleysingjaheimili og stundum er ekid a moti umferd og yfir a raudu og fleira i theim dur.  Madur bindur sig bara i bilbeltid og vonar thad besta !  Flautan er mikid notud og eg er a theirri skodun ad margir halda ad flautan raunverulega flytji bila til, thvi their haetta ekkert ad flauta, bara liggja a henni thangad til eitthvad gerist og trua thvi ad their hafi gert thad !! Otrulegir her.  Vid finnum ad i okkur er uppsofnud threyta og er gott ad taka smahvild her.  Vid hofum hjolad a hverjum degi fra thvi ad vid forum af stad ad heiman 8. Mai.  Utan einn dag i bord i Norraenu thegar vid vorum i Faereyjum og gatum ekki tekid hjolin ut.  Thannig ad gott er ad liggja bara fyrir og melta og innbyrda allt sem vid hofum upplifad sidustu daga.  Enn nog i bili.

This morning we went to the Russian Embassy to seek Visa application to be able to visit Russia again.  After that visit we were infomed that we needed to get what they call invitation.  We had expected that so we went to Thors office with the Red cross and got permittance to use a computer there.  It is like that, you can buy this invitation on the internet.  But while I was working in this Thor called a friend in the russian embassy and then he was told that they in the embassy wouldnt agree this kind of invitation and we needed to seek this with a special person here in the city.  Thor was so kind to take us there.  But when we came there this service had been mooved.  Neither did him or we understand the girl who was trying to explain were it had been mooved and we had to get Thors driver to get this straight. We found the right place and after a little explanation to us and chat we had to pay 125 $ each, yes in dollars and we could pick up this Visa next thursday 2 oclock.  Good !  So we will go from here to north into Russia.  After this Thor went to his office and went to look at famoust places in the city and I took pictures.  We were a typical turist for a part of they day and this was very nice and for the rest of the day we did rest.  The traffic here is crazy and sometimes they drive against the traffic and dont respect the red light etc.  You can only tie you carbelt and hope for the best!  The whistle are used rather much and it is my opinion that many here thinks the whistle will move the cars..because they whistle until something happens and it looks like they think they did it !  Rather funny here.  We have found today that we are a little bit tired so it is good to have a little break here.  We have been riding every day since 8th of may except the one day when we were on the ship to Norway.  So it is nice to be able to rest and think about the past days.  Until next time.

Ulaan Baatar, Mongolia

Hallo allir saman.  Tha erum vid loksins komnir til Ulaan Baatar, hofudborgar Mongoliu.  Sidustu 5 dagar hafa verid mestu aevintyradagar sem eg hef upplifad !  Mikil ogrun og tekid baedi a likamlega og andlega.  Thegar vid komum inn i Mongoliu, eftir 3ja tima skrifraedi a landamaerunum, tok vid landslag og umhverfi sem kom okkur braedrum verulega a ovart.  Vegirnir herna eru eins og a sprengisandi fyrir 20 arum, malarvegir og sumstadar ekki einu sinni vegir, heldur bara slodar, og thetta var thjodvegur nr. 1 hja theim !  En vid vorum gladir, thvi vid erum vanir svona vegum og slodum og fundum okkur vel.  Svisslendingurinn sem vid hittum um daginn og rakumst a nokkrum sinnum, hafdi farid inn i Mongoliu tveimur dogum fyrr en vid.  Thegar vid vorum a landamaerunum, hittum vid hann aftur og var hann tha a leidinni heim, buinn ad gefast upp.  Hann var vanur hjolamadur og buinn ad hjola i 40 ar, en thetta var honum ofvida !  Draumaferdin hans var a enda.  Svona getur upplifunin verid misjofn.  Vid gladir, en hann full.  En vid hjoludum i agaetu vedri fram eftir degi, og komum ad einu af 5 thorpum sem vid attum eftir ad fara i gegnum a leid okkar til hofudborgarinnar.  Thar voktum vid mikla athygli eins og vidast hvar, og var skritid ad hjola tharna i gegn.  Flest hus eru lagreist og gerd ur einhversskonar leir sem oft sidan maladur hvitur, og i kringum husin gjarnan reistur hladinn veggur ur grjoti.  Tharna stoppadi okkur madur uti a midri gotu og sagdist vera med gistingu handa okkur og bilskur fyrir hjolin, vaeri med hotel.  Eg akvad ad skoda thad og eltum vid hann a Lodunni hans, og fruin og barnid i aftursaetinu.  Hotelid reyndist vera husid hans, eitt af thessum lagreistu littlu husum, og thegar vid komum thangad, hopadist ad okkur oll aettin hans !!  Fullt af folki.  Eg bad hann ad syna mer herbergid og bilskurinn og kom tha i ljos ad hann aetladi ad geyma motorhjolin inni i eldhusi og vid attum ad sofa i stofunni hja allri fjolskyldunni.  Hann var rosalega stoltur af thessu og atti eg erfitt med ad vera alvarlegur.  En thetta var mikil alvara hja honum.  Eftir sma umhugsun, tha haettum vid vid thetta og akvadum ad halda afram og vera bara i tjaldinu.  Og thad yrdi tha i fyrsta skiptid i ferdinni.  Eftir ad hafa tekid bensin, heldum vid afram og a endanum fundum vid gamlan yfirgefin leirkofa uppi i hlid og akvadum ad gista i honum.  Thetta hefur verid heimili hirdingjanna og nybuid af yfirgefa thad.  Tharna vorum vid i 2300 metra haed og var mjog kalt um nottina, abyggilega um frostmark.  Okkur var frekar kalt, thvi thad verdur ad segjast eins og er, vid erum ekki bunir undir svona kulda.  En nottin leid og vid heldum af stad naesta dag.  Nu hjoludum vid i gegnum fjollin, upp og nidur og serstaklega skemmtilegt, en smam saman breyttist landslagid og vid forum ut a hasletturnar, thar sem vegirnir eru eins og adur, bara slodar, og eru i um 1500 til 2000 metra haed.  Tharna gat verid baedi kalt og mjog heitt til skiptis.   Svona heldum vid afram naestu daga og erum vid bunir ad vera i tjaldinu sidustu 3 naetur.  I fyrrinott voknudum vid upp um midja nott, med oll vit full af sandi, og tjaldbotninn inni hja okkur, var eins og sandkassi !  Nu geysadi einhver sandstormur, og thegar honum lauk brast a urhellisrigning !  Tjaldi hristist og skalf og nu for ad fara verulega um okkur tharna !!  Einir, einhversstadar ut i midri eydimork, skitkalt og leist ekki of vel a thetta.  Myndi thetta standa i klukkutima eda kanski heila viku !!   En ad lokum stytti upp og vedrid smalagadist.  En thetta var mikil og spennuthrungin upplifun !  Svo var haldid af stad og enn einn skemmtilegur dagur framundan.  Primusinn sem vid Einar tokum med okkur, virkadi ekki, thad er, vid tokum vitlausan brusa fyrir eldsneyti, og thvi enginn primus.  En Einar snillingur, fann tvaer blikkdosir, og eftir sma pud med Leatherman tha stod hann hrodugur upp, og syndi mer thennan frabaera brennara fyrir bensin, sem hefur nu verid notadur 3 sinnum.  I gaer um 5 leytid, eftir enn einn frabaeran avintyradag, og enga sturtu i 6 daga, tha forum vid ad svipast um eftir nattstad.  En tha skall a nordan hvass vindur, og hitastigid for nidur i 3 gradur.  Enga gistingu var ad fa, og ekki var haegt ad tjalda i svona vedri, thannig ad okkur var bara einn kostur naudugur,  klaeda okkur i oll thau fot sem vid erum med okkur of hjola af stad til hofudborgarinnar.  Thad var ad skella a myrkur og hafdi eg sett sem prinsip, ad hjola ekki i myrkri.  Thad kom lika a daginn ad that er storhaettulegt, thvi ad tvisvar sinnum hljop hundur ut a veginn og einu sinni litid barn, sem eg veit ekki hvadan kom.  En vid gatum ekkert annad.  Tharna vorum vid um 300 km fra Ulaan Baatar og vegirnir ordnir betri, malbik a storum kafla.  En um 10  leytid breyttist vegurinn skyndilega i sloda aftur og vid saum ekki neitt, ordnir hundthreyttir, skiturgir, svangir og einbeitingin ad hverfa.  Sem sagt storhaettuleg.  En um sama leyti laegdi vindinn og akvadum ad stoppa og sofa i tjaldinu thott kalt vaeri.  Vid fundum gamlan kindastiu og thar hafdi verid einhvern tima Mongolskt tjald, thessi storu kringlottu, og thvi slett og gott fyrir okkur ad tjalda.  Tharna var ordid blanka logn, en hitastigid um 3 gradur, og kveiktum vid thvi vardeld ur greinum sem vid tyndum saman, og hitudum vatn a primusnum goda og fengum okkur nudlur og braud.  Dyrindismatur og kraesingar, thegar madur er svangur.  I morgun hjoludum vid svo til Ulaan Baatar og komum thangad um hadegi.  Thar tok a moti okkur, Thor Danielsson, sem yfir madur Rauda krossins her, og adstodadi hann okkur vid ad finna hotel og aetlar ad adstoda okkur a morgun thegar vid forum i russneska sendiradid til ad saekja um Visa aritun aftur inn i  Russland.  Thad gaeti tekid allt ad 4 dogum.  En thad kemur i ljos.  Thad er mjog oraunveruleg tilfinning ad vera her, og ser i lagi a motorhjoli sem eg lagdi af stad ad heiman fra mer !!!   Eg held eg se ekki alveg buinn ad fatta thetta enntha.  Her er gott vedur og folkid er gott og einn og einn talar ensku her.  Vid erum a finu hoteli herna nuna, Hotel Ulaan Baatar, en veit ekki hvort vid verdum her lengi vegna thess ad her ekki god geymsla fyrir hjolin.  En i lokin vil eg minna a, ad tho ad eg geti ekki bloggad alltaf, eru alltaf orstuttar frettir og stadsetning a www.rtw.is .   Hjolin standa sig vel, ekkert bilad,  adeins losnad ein suda a varadekksgrindinni hja Einari.  En vid fundum gamlan sudumann i littlu fjallathorpi sem leysti thetta fyrir okkur a metttima.  Dekkin endast og endast og erum vid ekki enn bunir ad setja kubbadekkin undir.  Otrulegt en satt.    Kilometrateljarinn er nalaegt 12500 km.  En bless i bili.

Hello everybody.  Then we have finally arrived in Ulaan Baator, the capital of Mongolia.  The past 5 days have been the most adventuredays I have ever lived !  A huge challenge and difficult both physically and mentally.  After 3 hours on the Mongolian border we arrived in a different landscape.  The roads here are like on Sprengisandur some 20 years ago.  And somewere you cant talk about roads, because partly the roads is imore like paths and this is main road nr. 1 !  But we were glad because roads like these are well known to us.  On the border we met the Swiss who we had met two times before.  He had give up on Mongolia, the second time.  He is an experienced motorcyclemen, have been riding for 40 years but now his dream are finished.  We full of happyness but he was sad. Things can go this way. But in that day we rode in a nice weather through one of the five village we would visit on our way to the capital.  Our precense made attention in those villages and people were curious about us and it was a little strange to ride through those villages.  Most of the houses are small and low and made from somekind of clay which is often been painted white and around those houses are walls from stones which has been loaded.  There one man stopped us on the middle of the road.  He said he had place to stay for the night, a hotel and space for the bikes.  We decided to follow him and his wife and child in his Lada to his house.  When we came to the "hotel" it was his house, one of the small white houses, which were full of his relatives who came out to us and when I asked him were we should sleep he told me that he would put the bikes in the kitchen and we could sleep in the livingroom with his relatives.  He was very proud of this and it was a little bit difficult for me not to smile.  After a little time thinking we decided to sleep this night in the tent because that would have been for the first time in the trip. We got some petrol and kept on going and in the end of the day we found an old deserted clayhut in a hillside and decided to sleep there.  This has been a home to the nomads and obviously recently been left.  There we were in a 2300 m.high and it was very cold that night, probably around freezing point.  We felt rather cold and I have to admit that I wasnt prepared for this cold.  But after the night we woke up and kept on going.  Now we rode into the mountains, up and down and that was very amusing.  But then the landscape changed and we rode to the lowlands were the roads are like said before only paths and in 1500-2000 m.high.  There can be hot and cold by turns.  Like this we kept on going the next days and have been staying in the tent the last 3 nights. The night before last night we wake up in the middle of the night, all our faces full of sand and the bottom of our tent was getting pretty full with sand !  It was a great sandstorm and it wasnt looking good and when the storm slowed down a heavy rain started !  The tent was shaking and shivering and we started to be a little nervous, alone in the middle of the desert and beeing cold.  Would this last for one hour of maybe whole week !! But thankfully the weather started to change and got better.  But this was a great exciting experience !  But then we rode on and one amusing and exciting day ahead.  The primus wich me and Einar took with us didnt work, we had take for mistake a wrong fuel for the primus !  But Einar, the genius found two tin and after a little time work with the Leatherman he showed me proud this great burner for petrol which have now been used three times  Yesterday around five oclock after a great day and no shower for 6 days we started to look for a place for the night  But then we got a strong wind from the north and the tempature went down to 3 gr.c.  We couldnt find a place to stay and couldnt put up the tent in this weather. -So we only had one choise, to put on all the clothes we hade and ride on to the capital.  It was getting dark and it was a princip matter with me not to ride in the dark.  It was surely true because twice a dog ran into us on the road and once a little child who I dont know were it came from.  But we couldn do anything else.  There we were 300 km from Ulaan Baatar and the roads were starting to be better, asphalt mainly.  But around ten oclock the road changed suddenly again into paths and we couldn see anything.  Exhausted, dirty, hungry and loosing our concentration.  So to say..extremely dangerous.  But at that moment the wind slowed down and we decided to stop and try to sleep in the tent even though it was very cold.  We found an old sheep"place" were once had been a Mongolian tent, those big one and rounded so it was easy to put our tent on the spot. Now it was a quiet wind and 3gr c. so I started a campfire and heated a water on our good primus and there we ate noodles and bread.  Very good food when you are hungry. This morning we rode to Ulaan Baatar and arrived here at lunchtime.  There we met Thor Danielsson which is the main superior over the Redcross in Mongolia.  He helped us finding a hotel and has offer his help tomorrow when we have to seek a visa so we can go again into Russia.  It could take up to 4 days.  But finally it is indescribable to be here on a motorcycle which I have been riding from my home in Iceland !  Here is a nice weather right now, the people are frindely and one and one speak english.  We are staying in a Hotel, Ulaan Baator which is very nice and problably we will stay here until we go again.  The motorbikes are doing fine and nothing serious has happened, only a little thing wich we have been able to fix or get some help like an old boiling man helped Einar to fix his secondtireframe.  The tires are still on and we havent changed into the new ruffer one..unbelievable but true.  The km counter are now in 12500 km.  But until next time.

L