Góð æfing. / Good practice.

Eitt af þeim öryggistækjum sem við verðum með í ferðinni, er gervihnattasími.  Þetta er sjálfsagður öryggisbúnaður  í svona ferðum, því að þá getum við alltaf verið í símasambandi við umheiminn ef nauðsyn krefur.  Ég er búinn að tala við þá hjá Radiomidun sem eru með sölu og þjónustu fyrir þessa síma hér á landi. Ég bauð þeim að vera með í þessu ævintýri okkar.  Í dag fékk ég svar ( tók 7 vikur !), þar sem þeir sjá sér ekki fært á styrkja okkur með því að lána okkur síma.  Þar sem að svona sími er dýr, kostar kr. 186.000,- og við þurfum hann ekki nema í 90 daga, þá erum við að skoða þann möguleika á að finna notaðan síma einhversstaðar, sem við getum fengið lánaðan eða keyptan.  Þannig að, - ef að einhver af ykkur þarna úti veit um svona síma, þá endilega láta mig vita. 

Einnig var ágæt æfing hjá okkur bræðrum í gær.  Við fórum í rússneska sendiráðið til að fá upplýsingar um hvernig við ættum að snúa okkur til að fá vegabréfsáritun.  Vanalega er þetta ekki flókið mál, en þar sem að við þurfum að fara inn í landið tvisvar sinnum og þar af leiðandi tvisvar úr landi, og það að við verðum lengur en 30 daga í það heila, þá vandaðist málið hjá þeim rússnesku.  Við máttum bíða þarna inni á gangi hjá þeim í laaaaangan tíma, á meðan þeir reyndu að finna lausn á þessu fyrir okkur.  Á endanum birtist einn Rússinn og tjáði okkur það, að þeir gætu bara gefið okkur áritun inn í Rússland einu sinni, þ.e. aðeins einu sinni inn og út úr landinu !!!  Seinna skiptið yrðum við að sækja um í rússneska sendiráðinu í Ulan Batar, höfuðborg Mongólíu !  Þetta er auðvitað alveg ótrúlegt, að þeir geti ekki klárað málið hér heima.  Hvað gerist nú ef að það verða vandræði með áritunina í Mongólíu !  Verðum við þá strandaglópar þar ?  Enn ein óvissan og ævintýrið í uppsiglingu.  En þetta verðum við að sætta okkur við og vera með alla pappíra klára þannig að við fáum örugglega áritunina.   Hef enga trú á því að þeir vilji fá okkur til frambúðar. 

A part of the equipment we will be taking with us for security reasons is a satellite mobile phone. It's important to have this kind of equipment in a trip like hours because we never know when we need to contact someone. I have talked to the people at Radiomidun who are selling these phones here in Iceland. I offered them to take part in our adventure. Today I finally got an answer (It took 7 weeks!), where they explained that they were not able to support us by lending us the satellite mobile phones. Since phones like these are rather expensinve (186.000 Isl. kr.) and we would only be needing them for about 90 days, we are considering the option of buying or borrowing used ones. So if anyone could help us by pointing out where we could find used phones like that that would be great.

Einar and I also had a good practice yesterday. We went to the Russian embassy to get information about how to get a visa. Normally, this wouldn't be a difficult thing to do but since we're going into the country twice, and therefore out of it twice also, the Russians thought of it as a complicated thing to do. We had to wait there for a looong time while they were trying to figure something out for us. Finally, one of the Russians appeared and stated that he could only give us a visa that would allow us to enter and leave the country once!! He told us that we needed to apply for a visa for a second time in Ulan Batar, the capitol of Mongolia! I just find it unbelievable that they can't take care of our problem here in Iceland. What happens if there's a problem in Mongolia? Will we simply be stuck there? So this will be a good addition to our problems we will have to solve on the way and becomes a part of the adventure. We just have to accept this conclusion and make sure that we'll have all the papers ready so we'll definitely get the visa in Mongolia. I have no reason to believe that they want us to become permanent residents of Mongolia.

Athugasemdir

[Þórir Ingvarsson (IP-tala skráð) 14.3.2007 kl. 22:48]

Sæll aftur.

Ég var í sambandi við þá í sendiráðinu fyrir ári síðan þegar ég þurfti að fá vegabréfsáritun til Rússlands fyrir 60 manna hóp og veit að þeir eru hreint ótrúlegir. Mundu bara eitt: BROSTU. Alveg sama hvað gerist, þeir verða bara leiðinlegri ef eitthvað er að eða einhver með leiðindi og það versta er: Þeir geta það. Ef þeim finnst svo, þá geta þeir bara sleppt því að veita þessa heimild. Ég veit að þetta mun taka á, en þá er bara að muna að brosa.

Kær kveðja. 

[Sverrir Þorsteinsson, 15.3.2007 kl. 10:36]

Sæll Þórir, já það er eins gott að hafa þolimæðina og brosið í lagi.  Mér skilst að maður þurfi oft að bíða lengi á landamærum til þess að láta málin ganga upp.

Sverrir

[Þórir Ingvarsson (IP-tala skráð) 15.3.2007 kl. 18:10]

Já.

 Þegar við vorum síðan að keyra að landamærum Finlands og Rússlands var trukkum lagt úti í vegkannti í halrófu rúmlega 100 km. frá landamærunum, að bíða eftir að komast yfir. Okkur var sagt að trukkabílstjórarnir biðu uppundir þrjár vikur eftir að komast yfir.

Þeir eru æðislegir rússarnir.

[Hallur Sighvatsson (IP-tala skráð) 15.3.2007 kl. 21:35]

Ja hérna

Nú þykir mér Radiomiðun heldur setja niður. Ég hefði haldið að þetta gæti verið ágætis auglýsing fyrir þá!!

Annars, gangi ykkur vel. Ég fylgist spenntur með.

Kveðja að norðan