Vladivostok, Russland, - dagur 45 !

Borgardagur II.  Enn erum vid i borginni og i morgun byrjudum vid daginn a ad fa okkur godan morgunverd her a hotelinu.  Skemmtilegt fyrir mig, ad their bjoda upp a 3 tegundir af ponnukokum i morgunamat !!!  Ekki slaemt !  Og ad auki eru their med eggjabraud eins og mer thykja svo god.  En i gaerkvoldi thegar vid vorum ad fara ad sofa og vonudumst nu eftir rolegri nott, tha heyrdi eg ad 2 - 3 rutur komu og stoppudu fyrir framan hotelid og ut komu 150 - 200 ungmenni, klaedd i sidkjola og finiri og thrommudu inn i veislusalinn og skommu sidar byrjadi tonlistin ad duna !! Frabaert ! Onnur partynott framundan og bara veltisvefn.  En thetta er hluti af ferdinni og aevintyrinu og thvi sneri eg mer bara ut i horn og brosti og sofnadi skommu sidar.  En semsagt eftir morgunmatinn forum i gongu og var markmidid ad finna verslun med uppthvottabursta og sapu til ad thrifa hjolin, og einnig aetludum vid ad koma vid a skrifstofu skipafelagsins til ganga ur skugga um ad vid myndum orugglega fa far med skipinu.  Vid roltum goda stund og forum i nokkrar matvorubudir, en thar voru ekki seldar hreinlaetisvorur.  A endanum sa eg litla bud med myndavelavorum og blomum og thess hattar, og eg veit ekki afhverju eg akvad ad fara tharna inn, enn viti menn ! - i einu horninu sat kona a bakvid glerbord og a bakvid hana var stor glerskapur og thar inni blostu vid tuskur, uppthvottalogur, burstar ofl.  Otruleg stadsetning innan um allar hinar vorurnar. En svona er thetta og vid gengum ut gladir i bragdi, klarir i allt.  Sidan gengum vid nidur ad hofn og heimsottum vinkonu okkar og thegar eg gekk inn leit hun adeins a okkur og helt svo afram ad vinna, eins og vid vaerum ekki til !  En eg nalgadist hana og eftir sma spjall og umraedur myktist hun og eg endanlega nadi henni thegar eg tok mynd af henni !!  Tha leystust oll mal.  Eg hef komist ad thvi ad Russar eru feimnir og lokadir eins og eg hef sagt adur, og vilja ekki lata taka myndir af ser i fyrstu, en thegar madur faer tha til ad samthykkja thad, tha eru their svo gladir ad their brosa i langan tima a eftir.  Mjog skemmtilegt.  Vid semsagt fengum loksins ad kaupa midana i skipid, thratt fyrir ad vid faum ekki tollapappirana fyrr en a morgun og er eg anaegdur med thad.  Vid forum orugglega a sunnudaginn.  Sida gengum vid til baka a hotelid, klaeddum okkur i drullugallann og forum med hjolin a bakvid hotelid.  Thar skiptum vid um oliu og oliusiu og sidan faerdum vid okkur til hlidar vid hotelid thar sem vid fundum vatnskrana og thvodum thar hjolin hatt og lagt.  Mikill munur ad sja thau.  Nu er klukkan rumlega fjogur og aetla eg og Einar ad fara i gongutur nidur ad strondinni og taka nokkrar myndir thvi vedrid hefur lagast og er nu solskin og fallegt vedur.  Vid fengum hringingu fra Svianum sem vid hittum og var med bilada BMW hjolid, og var hann nykominn til Japans og var ad gefa okkur god rad vardandi pappira og annad.  Vid vorum svosem bunir ad komast ad ollu saman sjalfir, fyrir utan thad, ad thegar vid komum til Japans, thurfum vid ad taka lest eda leigubil i adra borg, sem er um thad bil 2 tima i burtu.  Thangad thurfum vid ad fara til thess ad lata samthykkja Carnet tollapappirana sem vid erum med.  Thad er JAF - Japan Automobil Federation, sem tharf ad samthykkja thessa pappira adur en vid megum fara med hjolin fra bordi !!  Thad mun thvi taka okkur heilan dag ad koma hjolunum fra bordi.  En hvad um thad, svona er thetta bara.  En gott i bili, farinn ut ad taka myndir.

So we’re still in the city but we started this day by having a great breakfast here at the hotel. It’s a good thing for me, because they have 3 different kinds of pancakes!! Not bad! They also have egg bread which I like so much. But yesterday, when we were about to go to sleep, I heard 2 or 3 buses arriving in front of the hotel and out came around 150-200 young people. Soon after that the music started playing and there was a party almost until morning. But this is just a part of the experience and I just turned on the side with a smile on my face and fell a sleep soon after that. But after the breakfast Einar and I took a walk with the purpose of finding a store that sells wash up brushes and soap to clean our bikes with and we also were going to stop by the office again to make sure that we would definitely get a place on the ferry. We walked for a while and stopped by a few supermarkets but none of them sold hygiene products. Finally a saw a small store which sold camera products, flowers and other stuff. I don’t know why I walked in there but I did and what do you know, in one of the corners they were selling exactly what we were looking for. It was a very strange position of these products around all the other products. But after that we walked down to the office and said hi to our friend there. When we walked in she looked at us and then she kept on working, like we didn’t exist! But when we approached her and talked to her a little bit she got a little bit nicer but what made the most difference was when I took a picture of her. Then she got really happy and all problems didn’t exist any more. I’ve noticed that Russians are really shy and don’t really want anyone to take pictures of them at first, but when you get them to agree they will smile for hours afterwards. But we got the tickets to the ferry even though we don’t get some of the papers tomorrow so we are very happy with the way things are right now. We are definitely going on Sunday. After our visit at the office we walked back to the hotel, put our dirty clothes on and took the bikes to the back of the hotel where we cleaned the bikes. It’s a little past four pm now and Einar and I are going to take a walk down to the beach to take some pictures because the weather is much better now, sunny and beautiful. We got a call from our Swedish friend whose BMW bike broke down. He had just reached Japan and gave us some tips that we can use when we get there. Among other things, he told us that we need to take a train or a cab to another city, about 2 hours away to get the Carnet tollpapers accepted. JAF – Japan Automobil Federation are the ones who need to accept those papers even before we leave the ferry. It’s probably going to take a whole day to get the bikes off the ferry! But anyway, this is just the way it is. But I’m off to take some pictures, ttyl  - Sverrir

Vladivostok, Russland, - dagur 44 !

Borgardagur !  I morgun for eg og Einar nidur a hofn a skrifstofu skipafelagsins sem ser um ferjuna til Japans.  Eftir smaorduleika med ad finna stadinn tha endudum vid a rettum stad og thurftum ad bida vegna thess ad thad opnadi ekki fyrr en kl. 10:00.  Gott og vel eg rafadi um i husinu og skodadi glugga og kikti inn i thaer tvaer budir sem voru opnadar.  Tad er merkilegt hvad alla verslanir her eru litlar og throngar og allar vorur a bakvid budarbord og helst thar inni i laestum skapum.  Eg hef einnig minnst a allar lugu budirnar, stundum eru lugurnar svo littlar ad vorurnar komast varla i gegn !  En semsagt tharna rafadi eg um i smatima og settist svo fyrir framan hurdina inn a skrifstofu skipafelagsins.  Thegar klukkan var ordin rumlega tiu og ekkert gerdist, opnadist hurdin skyndilega og einhverskonar oryggisvordur kom ut og lokadi a eftir ser.  Hann var alvarlegur a svipinn, trulega i starfslysingunni, thvi ad thegar hann kom aftur nokkrum minutum sidar, var hann jafn alvarlegur og fyrr, en sagdi ekkert tho ad vid reyndum ad gera okkur skiljanlega vid hann.  Klukkan var ordin vel yfir tiu og enginn kominn.  Eg og Einar litum a hvorn annan og brostum, skildum vid hafa hitt a eina fridaginn hja theim eda hvad ?  En skommu sidar birtist ung kona og frekar ill a svipinn, og tharna var thessi elska sem allir bidu eftir, - greinilega sofid yfir sig i morgun.  En - eftir ad hafa spjallad pinulitid vid hana, - hun taladi smavegis ensku, tha gerdi hun okkur ljost ad vid thyrftum ad fara til tollayfirvalda og fa einhvern pappir i hendur til ad mega fara med hjolin i skipid !!  Tha hofst klassiskur russneskur pappirs og skriffinna leikur, thad er, finna stadi, og bida, og bida, og bida.  Eftir tvo tima i bid eftir einhverju, kom i ljos ad vid thurfum ad maeta a thennan stad, thar sem allir tollararnir sitja, a fostudaginn kl. 14:00 og tha aettum vid ad fa thessa pappira.  Dagurinn er semsagt buinn ad fara ad mestu leyti i thetta stuss.  Her er thoka yfir ollu og ekkert sest, en hitastig thokkalegt nuna.  Her er mikil umferd eins og eg hef sagt adur, en her eru 99,9% allra bila med styrid haegra megin, thad er, fyrir vinstri umferd ! Mjog serstakt, meira ad segja sa eg logreglubil thannig lika !  En thad er greinilegt ad bila "businessinn" er gridalega mikill herna, thvi tharna a tollastodinni, snerist allt um bila, greinilega Russar ad flytja inn bila fra Japan.  Einnig er her mikid af bilaverkstaedum, bilasolum, bilavarahlutabudum ofl ofl.  Leigubilstjorinn sagdi mer ad her vaeri uppgangur, en mikid af smaerri vandamalum sem thvi fylgir.  Greinilega vaxtaverkir.  Thetta hefur madur svo sem sed vidar i Russlandi og einnig i Mongoliu.  Allt ad byggjast upp haegt og rolega.  Takk i dag.

This morning, Einar and I went down to the ship company’s offices. We had some porblem finding the right place and when we finally found it we had to wait because it didn’t open until 10 am. I killed time by looking through shop windows and the few stores that were actually open there. It’s strange how all the stores here are small here and the products are usually in a locker behind the counter. I’ve also mentioned the hatches before but sometimes they are so small that the products don’t fit through. But after wondering around for a while I set down in front of the door of the offices. When it was a little over ten and nothing had happened the door suddenly opened and a security guard walked through the door. He had a serious face, probably just a part of the job though, because when we saw him a few minutes later again, he had the exact same look on his face. He didn’t speak a word but we tried to communicate with him and make him understand us but it didn’t work. It was well over ten now and nobody had arrived yet, was there some kind of a holiday today? But after a little while this young woman showed up and she also had a serious look, or maybe it was just an angry look. But she was the one everybody had been waiting for, aparently she had overslept. After we talked to her (she talked a little English) we knew that we had to get some customs papers filled out in order to get the bikes on the ferry. So now it was time for the classic Russian bureaucracy. After two ours of waiting for something we found out that we had to go to this certain place on Friday at 2 pm to solve this problem. So the day has pretty much gone into doing this kind of stuff. But on other notes, it’s a lot of fog here and we can’t see a thing but the temperature is fine. There’s a lot of traffic here but almost every car has the steering wheel on the right side, so there’s a left side traffic here! But it’s obvious that the car business is huge here because everywhere when we were at the customs station everything was about cars. It’s also a lot of car dealerships and car repair shops here. But there’s a lot of infrastructure going on in the city but everything takes it’s time...Ttyl - Sverrir

Vladivostok, Russland - dagur 43 !

Jaeja, tha er Russland a enda !  Komnir eins langt og vid getum i Russlandi.  Thetta gridarstora og langa land.  Ferdin hingad til Vladivostok var frekar leidinleg, mikil umferd og svolitid vilt.  Eg verd nu ad segja eins og er, ad vera i borgunum er bara hundleidinlegt !  Leita ad hoteli og reyna ad finna eitthvad er frekar erfitt thar sem madur talar ekki tungumalid.  Mer lidur vel thegar eg er i sveitinni og tharf ad takast a vid vegi og vegleysur, flugur og vedur, babuskur og primus, - thad a betur vid mig.  En,- nu er eg semsagt kominn i sidmenninguna (????) og sestur fyrir framan tolvuna.  Vid erum a gomlu hoteli sem att hefur sinn fifil fegri, en er bara agaett.  Tolvan sem eg er ad vinna a atti sina godu daga fyrir xx morgum arum !  Thannig ad thid getid imyndad ykkur hradann.  Samt auglysa their ad their seu med nyustu tol og taeki !!  En svona er thetta bara og gaman ad upplifa thetta.  Skipid fer a sunnudaginn og a morgun forum vid ad byrja ad undirbua brottfor.  Vid munum heimsaekja skrifstofu skipafelagsins og fa upplysingar um afgreidslu a hjolunum, tollamal ofl.  Einnig thurfum vid ad hreinsa og thrifa motorhjolin mjog vel og hofum vid heyrt ad Japanarnir geti verid svolitid erfidir med thad.  Thad verdur semsagt thrifingardagur a morgun og hjolin thvegin i fyrsta sinn.  Tho ad thad se fult ad bida her, tha urdum vid ad reikna okkur frekar ruman tima, thar sem ferjan fer bara einu sinni i viku, og vid vitum ekki nakvaemlega hvad vid thurfum ad gera, og einnig urdum vid ad eiga inni einhverja daga ef eitthvad myndi bila eda koma fyrir.  En sem betur fer hofum vid nu verid heppnir ( Klarir ! )  Eg segi ykkur meira fra borgarlifinu a morgun en bless i bili.  ( Eg get ekki sett inn myndir, tolvan hikstar eitthvad a thvi. )  Her er 11 tima timamunur og teljarinn er rett rumlega 17.000

 

So now the Russian adventure is over! The trip to Vladivostok wasn’t much fun, a lot of traffic and other stuff that’s not too exciting. But I’ve got to be honest, staying in the cities is simply boring! It’s really hard to find a hotel in the cities because you don’t speak Russian. But I feel good when I’m in the country where it’s just Einar, I, the road and mother nature. That’s just who I am. But like I said before, we’re in Vladivostok now and I’m sitting in front of a computer writing this blog. We’re staying at a decent hotel even though it’s quite old. The computer I’m using was probably at it’s prime a decate ago so you can imagine the proceccing speed! But they still brag about that they have the newest technology and computers!? But that’s just how it is and it’s fun to experience all of this. The ferry leaves on Sunday so Einar and I are going to start preparing for the trip to Japan tomorrow.  We’re going to visit the ship company’s offices tomorrow to get all the information we need. We also have to clean the bikes very carefully because we’ve heard that the Japanese can be really picky about those things. So it’s going to be a lot of cleaning tomorrow where the bikes will be cleaned for the first time. We obviously have some spare time now in Vladivostok but it was necessary to be on time because the ferry only goes to Japan once a week so we had to have some extra time if something would come up. But fortunately we’ve been lucky (smart!). I’ll tell you all more about the life in the city tomorrow but the time difference is now 11 hours and the km counter shows 17000 km. ttyl - Sverrir

Khabarovsk, Russland.

Undanfarnir dagar hafa verid mjog serstakir.  Long og strong baratta vid endalausan veg !!!  Vegurinn fra Chita til Khabarovsk er ca 2000 km langur og af honum er malarvegur um 1600 km.  Thessi vegur er yfirleitt slaemur og mjog of mjog vondur.  Thad er skritinn tilfinning ad aka veg sem er svona langur.  Madur hjolar dag eftir dag og alltaf eftir sama veginum !  Thetta er eins og ad aka yfir Sprengisand, nema bara 20 - 30 sinnum.   Stundum tekur thetta a taugarnar og thegar rykid baetist ofan a thetta og hitinn lika, tha verdur thetta mjog erfitt.  En nu erum semsagt komnir til Khabarovsk og bunir ad fara i langthrada sturtu og smahvild.  Vid skruppum ut a lifid i gaerkvoldi og var thad gaman, ad undanskildu thvi ad eg var raendur veski og sima !!!   Sem betur fer var ekkert i veskinu nema Visa kortid og svo bara eitthvad omerkilegt, thannig ad tjonid er litid.  Buinn ad bidja um nytt kort og nytt simakort.  Thetta verdur sent til sendirads Islands i Japan.  En, thad er otrulega fult ad lata raena sig svona !  Audvitad reynir madur alltaf af passa sig, en thetta eru atvinnumenn og eg vard aldrei var vid tha.  Tharna var mikid af folki og vid aberandi og margir ad koma og tala vid okkur og vid thvi kannski audvelt skotmark.  Vid hofum nokkrum sinnum verid spurdir hvernig vid forum ad thvi ad ferdast um svona stort land og geta ekki talad tungumalir.  Ad sjalfsogdu vaeri betra ef madur gaeti talad, thvi tha vaeri haegt ad spjalla vid local folk og fraedast meira, en allt er thetta haegt.  En thetta breytist thegar vid komum til Ameriku.  Tha er haegt ad spjalla og thad tharf vist ekki ad draga neitt upp ur Amerikonum, theit nenna alveg ad tala !  En nuna erum vid ad fara til Vladivostok sem tekur okkur ca 3 daga og fer ferjan til Japans naesta sunnudag.  Tha tekur vid enn einn kaflinn.  Mjog spennandi.

 

The last couple of days have been quite special. It’s been a hard battle with the endless roads. The road from Chita to Khabarovsk is around 2000 km and about 1600 km of that is gravel.  It’s a strange feeling to ride on roads that are this long. You’re riding for days but still you’re on the same road. This can sometimes get on our nerves, especially when the dust is heavy an when it’s hot. But now we’re in Khabarovsk and have gotten our much so needed showers and a little rest. We went down town last night to relax a little and that was nice besides one unfortunate incident when I realized that someone had stolen my wallet and my cell phone!! Luckily there was nothing in the wallet except a Visa credit card and some other insignificant stuff, so the damage is not a lot. I’ve already asked for a new credit card and a new cell phone card and it will be sent to the Icelandic embassy in Japan. It’s just so frustrating to be robbed like that! Of course I try to be careful but these thiefs are professional and there was no way that I could notice this. It was really crowded there and we were notable so we might have been an easy target. We’ve often been asked how we’ve been able to travel through this big country where nobody understands us. Of course it would be easier if everybody understood us but we’re always able to manage and make us understandable in some way. But this problem will be over when we get to the USA. But now we’re heading to Vladivostok but that will take about 3 days. The ferry will leave next Sunday to Japan but we’re really looking forward to get there. Ttyl - Sverrir

350 km frá Khabarovsk / 350 km from Khabarovsk

Undanfarnir dagar hafa einkennst af erfiðum vegum og erfiðri umferð og bara hreint og klárt puð og eftir daginn liggja rúmir 480 km.   Svo hafa verið hættur víða og var t.d. ég næstum keyrður niður í gær og drepinn.  Rétt slapp frá biluðum bílstjóra sem í beygju kemur bara yfir á minn vegarhelming en hann hafði verið búinn að svinga hægri vinstri á milli vegarhelminga að sögn Einars sem var töluvert fyrir aftan mig og sá þetta gerast.  Og þarna stefndi hann bara á mig og munaði ansi mjóu að hann æki mig niður!  Þessir bílstjórar sem ég hef minnst á áður eru að flytja bíla inn frá Japan og höfum við sé þá nokkra henda bjórdósum eða öðru sterkara út um gluggana og jafnvel hefur maður sé þá vera að staupa sig á ferð svo þessi hefur greinilega verið fullur á ferð og lenti hann ofan í skurði og get ég ekki sagt að ég hafi harmað það mjög.  En það voru fleiri bílar þarna á ferð með honum og við ákváðum halda áfram vissir um að þeir myndu bjarga sér.  Gjörsamlega bilaðir á götunum !  En  svipaðir dagar undanfarið semsagt og síðstu 5 nætur höfum við verið í tjaldinu fyrir utan nóttina í Chita þar sem við sváfum illa vegna hávaða og dýnanna.  Við finnum núna fyrir töluverðri þreytu og þörf fyrir að fara að hitta fólk sem skilur okkur.  Við erum drulluskítugir eftir vegina, stundum er rykið svo mikið að maður þarf að stoppa til að hreinsa glerið til að sjá út og þetta ásamt þreytunni og málleysinu er aðeins farið að segja til sín.  En ekkert að annað en þreyta en maður vissi að þessar stundir myndu koma og vera erfiðar.  Flugurnar eru að gera mig brjálaðan núna og ég er illa bitinn á fótum, hælar og tær eru verstar. Er í þykkum sokkum og mótorhjólastígvélunum til að halda þeim frá mér.  Margar eru mjög stórar og ég fékk eitt rosa flykki á handarbakið sem ég ætlaði að slá burtu þegar hún stakk mig á kaf og þá gat ég ekki hent henni af mér heldur varð ég að bíða í eina mínutu meðan hún drakk og drakk og ég sá hana fyllast að blóði.  Mjög sérstök tilfinning.  Það er gaman að segja frá því að þegar við höfum stoppað í litlu bæjunum og hitt local íbúana að við erum oft beðnir um eiginhandaráritanir. Rússunum finnst mjög gaman að sjá ferðamenn þó svo að þeir tjái sig nú lítið að fyrra bragði. Eigum að minnsta kosti 3-4 daga til Vladivostok þannig að við verðum fljótari en ég hélt og vegurinn að skána.  Svo við fáum nokkra daga til að þrífa hjólin og OKKUR í Vladivostok  !!  Ferjan fer á sunnudeginum til Japans sem við ætlum að koma okkur í .  Kílómetramælirinn er í 16.000.  Kveðja.

 

It has been rough for the last couple of days, difficult roads, bad weather and traffic. It’s also been really dangerous at times e.g. I was almost ran over the other day and killed. I barely managed to avoid this driver who suddenly drove over on my half of the road but Einar saw this happen and told me that he had been swinging right to left before that happened. I’ve talked about drivers before who are importing cars from Japan and I’ve seen some of these drivers throw beer cans and Vodka bottles out of the window and I’ve even seen some drivers taking shots while driving. So this driver who almost crashed into me was clearly drunk but he ended up in a ditch soon after that happened and I can’t say that I felt much for him. There were other drivers around him who could help him so Einar and I just went our way. So basically, some people here are simply crazy in traffic. But anyway, everything has been pretty much the same for the past few days but we’ve been sleeping in the tent for the past nights. We are getting really tired and feel the need to meet people who actually understands something that we’re saying. We’re extremely dirty from the roads, there is so much dust that we sometimes have to stop to clean the glass to be able to see. This, along with the tiredness and the mutism is making it really hard for us now. The mosquitoes are also driving me crazy and I’ve got bad bites on my legs but the toes and heels are the worst. But I’m just wearing thick socks and motorcycle boots to keep them off me. Some of them are huge and I saw a huge one on my hand the other day and was about to hit it when it bit me and I had to watch it drink my blood for a whole minute. That was a strange feeling.  But sometimes when we get to the smaller towns and meet the locals we’re often asked for autographs. Russian people obviously like seeing travellers even though they don’t talk alot unless they have to. We have at least 3-4 days left to Vladivostok so it’s going to take less time than we thought. So we’ll get a couple of days in Vladivostok to clean our bikes and OURSELVES there. The ferry sets off on Sunday to Japan. The km counter is at 16.000. Ttyl - Sverrir

Viðtalið í morgun á Rás2 / The interview this morning

Viðtalið er aftarlega á línunni eftir átta fréttirnar og auglýsingar.

 http://dagskra.ruv.is/streaming/ras2/?file=4331538

60 km austan við Mobocha 13. júní - Í Síberu

Góðan daginn Ísland.  Þá er klukkan orðin átta hér og komið kvöld og ég datt aðeins óvænt inni í mobiletelesystem og ég ákvað að hringja heim með smá blogg.   Vaknaði eftir frekar mikinn veltisvefn í Chita þar sem mikið var um hávaða úti, partý, bílar, söngur og gítar, hundar og hanar alla nóttina. Leit út um gluggann og var sólskin og ekki ský á himni og þessi "ömurlega" borg var allt í einu orðin falleg, sýnir hvað veðrið og sólin geta breytt sýn manns á hlutina.  Klæddum okkur og röltum út á verkstæðið með smá hnút í maganum, skyldi Stanislav vera búinn að skrúfa hjólin í sundur og selja þau í bitum !?   Þegar við komum að verkstæðinu kom húsvörðurinn á móti okkur en hann sefur í litlum klefa á verkstæðinu og svo sáum við svo síðar að þessi litli klefi er heimilið hans.  Hann heilsaði okkur og brosti með sínum fjórum tönnum þannig og fékk á tilfinninguna að þetta væri eitthvað spúki þarna inni.  En  inni á verkstæðinu voru hjólin á sínum stað og allt í góðu.  Fórum í það að skipta um dekk og setja kubbadekkin undir og við eyddum í það tveimur tímum og þá kom Stanislav á þessu líka fína Yamaha mótorhjóli. Þá að sjálfsögðu skýrðust allir hlutir.  Hann er mótorhjólamaður og þess vegna var hann að aðstoða okkur, einn af fáum sem er ekki á kínversku eða rússnesku mótorhjóli.  Hann spurði hvort hann mætti fylgja okkur út úr bænum sem við þáðum með þökkum því það getur verið erfitt að finna réttu vegina út úr borgunum og gerðum við það með viðkomu í eina hraðbanka bæjarins því okkur vantaði viðbót af rúblum.  Síðan fylgdi hann okkur úr bænum og þar kvöddumst við.  Mikill heiðursmaður hann Stanislav.  Hann skildi ekki neitt í ensku og og við ekki með rússneskuna á hreinu en samskiptin voru samt góð !  Síðan hjóluðum við af stað út í óvissuna í austurátt.  Spennandi kafli framundan, 1500 kílómetrar af malarvegi sem er allt frá því að vera þokkalega góður í að vera mjög lélegur.  Fundum tjaldsvæði í gærkvöldi og sváfum vel en það var töluverður kuldi um nóttina,  við frostmark enda komnir inn í Síberu.  Lögðum af stað í fallegu veðri í dag og erum nýbúnir að tjalda eftir 340 km og meðalhraðinn var oft ekki nema 15-20 km og var dagurinn því svolítið strembinn hjólalega séð og ekki laust við að maður sé þreyttur.   Erfitt að vera á þessum vegum.  Það eru svo miklir skógar hérna og varla hægt að finna blett fyrir tjaldið svo við enduðum í malargryfju við þjóðveginn.  Frekar hart undirlag en það verður að hafa það.  Langar til að segja ykkur frá klósettinum hér í Rússlandi, t.d. á kaffihúsum, verkstæðum og trukkagistihúsunum og þeim ódýru.  Sum staðar eru einfaldir útikamrar og í sumum tilvikum er oftast bara hafður opinn kassi eða fata við hliðina á klósettinu og í þau eru notuðu eyðiblöðin sett.  Svo ilmurinn er oft ansi ógeðfelldur og er ég ekki alveg búinn að fatta hvers vegna þessi háttur er hafður á.  Er það vegna lélegra niðurfalla eða er þetta endurnýtt eitthvað frekar ?  Spyr sá sem ekki veit.   Hittum Svía um daginn í Ulaan-Baatar og var hann á flottu hjóli á svipaðri leið og við.  Í dag þegar við erum að fara framhjá stórum vörubíl í dag sjáum við hann sitjandi inní bílnum og mótorhjólið hans uppi á palli. Við veifuðum til hans og urðum forvitnir hvort eitthvað hefði komið fyrir hjá honum. Hann er ljósmyndari og er hann á stóru BMW GS1200 adventure og hefur mikið að græjum og mikið planað framundan hjá honum.  Ég er forvitinn að vita hvort eitthvað hafi gerst hjá honum á þessu fína hjóli.  Er með símann hjá honum og ætla kannski að hringja í hann og heyra.   Mælirinn er í 14.780 og ég stefni á að vera í útvarpinu hjá Hrafnhildi og Gesti í fyrramálið.  Bestu kveðjur frá Síberíu.

 

Good morning Iceland. It’s 8 pm here and getting late but I accidentaly connected to Mobiletelesystem so I decided to call home to make a blog. I woke up this morning but I didn’t get much sleep since there was a lot of noice outside given by cars, parties, people singing and playing the guitar, dogs and even roosters. I looked out the window and I was surprised to see how beautiful the city was compared to the first impression I had last night. It’s a good example how a little sunshine can change you’re sight and opinions on things. We got dressed and walked to the repair shop and I was honestly a little scared because I didn’t know if I could trust Stanislav, the Russian who offered us to keep our bikes in his shop. But everything turned out to be fine and we soon found out that he was a big enthusiast of motorcycles and even had a great looking Yamaha bike. He is probably the only man from here who is not riding a bike from either China or Russia. Stanislav asked us if he could ride with us out of the city and we agreed to that of course. We stopped by the only ATM in the city to get some more rubles. We said goodbye to Stanislav by the city’s boundaries but Stanislav is a very decent man. He didn’t speak a word in English and We, of course, didn’t speak a word in Russian but despite that the communication was excellent! We then rode on to the unknown, going eastwards. It’s an exciting chapter ahead, 1500 km of gravel roads that are from being decent to being straight up horrendous. We found a campsite last night and we had a good night sleep despite it was rather cold. We started riding again this morning in a good weather and we rode 340 km with the average speed not even reaching 25 km/hour. It’s been a little difficult to ride in these conditions and I would be lieing if said I wasn’t tired. There is so much woodland here that it was hard to find a place to camp but we ended up camping in a gravel pit by the side of the road. But I also want to talk a little bit about the toilets here in Russia if you could call it that. In some places there are just simple privies and there is even sometimes just a bucket beside it where you’re supposed to put the used “toilet paper” so the smell can get pretty bad there and I don’t really know why the Russians use this kind of system. Maybe because of bad drainpipes or is the toiletpaper recycled?! But anyway, we met a guy from Sweden the other day in Ulaan-Baatar and he was going a similar way as we. We saw him again today sitting in his pickup with his car on the pickup too. We tried to get his attention to see if something was wrong but it was unsuccessful. He is a photographer and he is riding a large BMW GS1200 adventure bike and he has a lot of fancy equipment and had a really big plan. I am curious to know if something went is wrong with that nice bike. I’ve got his phone number and I might call him tomorrow. The counter says 14780 and I’m planning to be on the Radio tomorrow morning. Best regards from Siberia - Sverrir

Chita 11. júní

Þegar við erum að leggja að stað frá Ulan-Ude til að fara að Baikal stöðuvatninu þá hittum við 6 ungmenni fyrir utan gistiheimilið okkar.  Þau voru að bíða eftir mótorhjólunum sínum sem voru að koma með lest frá Moskvu. Þau höfðu sjálf komið til Ulan-Ude með lest sem tók 5 sólarhringa.  Þeim fannst við miklir ævintýramenn og voru hrifin að því að hitta okkur hérna og eitt þessarra ungmenna er með vinsælan mótorhjólaþátt í sjónvarpinu í Eistlandi og þau enduðu á að taka við okkur sjónvarpsviðtal sem á að birtast í eistneska sjónvarpinu.  Orðnir semsagt frægir í Eistlandi !  Eftir að hafa fyllt á vistir og bensín hjóluðum 140 km leið í vesturátt að Baikalvatni.  Baikalvatn er eins og áður sagt gríðarlega stórt og fallegt en til að skoða það vel þarf að hafa bát og mikinn tíma því lítið er að vegum þarna í kring. Við komum að vatninu í lítið rússneskt sveitaþorp og fórum strax niður á strönd og þar var gríðalega fallegt um að líta og  sandfjara.  Við ákvaðum sem sagt að gista í þessu þorpi niður við vatnið.  Það var mjög gaman og breyttist sú sýn sem við höfum haft á rússneskum þorpum því oft við fyrstu sýn virðast þau vera hálfköld og skítug en núna fundum við fyrir breytingu, fullorðið fólk sitjandi fyrir utan húsin sín spjallandi og börnin hoppandi og skoppandi.  Húsin ekki falleg að utan en trúlegast fallegri að innan og í fyrsta sinn sem við stoppum og gistum í svona sveitaþorpi.  Við vatnið hittum við gamlan sovétmann sem kom til Reykjavíkur með Gorbatjsov þegar hann hitti Reagan og er hann mikill ferðafrömuður í dag og gaman aðspjalla við hann því hann talaði ensku.  Uppúr stendur að hann sagði að "Russia is like a virgin" ..það er svo mikið ósnortið land hérna og það höfum við svo sem upplifað líka fram að þessu.  Nú eftir góða nótt þarna þá lögðum við að stað tilbaka aftur til Ulan-Ude í rigningu, það er bara ein leið tilbaka og urðum að taka 370 km krók til að komast að vatninu fram og tilbaka og til að halda áfram austur urðum við semsagt að aka sama veginn aftur tilbaka.  Var skrýtin tilfinning að koma aftur til Ulan-Ude því það er í fyrsta sinn sem ég kem aftur á sama staðinn..eins og koma heim !  Síðan héldum við bara áttina austur til Chita og veðrið fór að lagast  Þarna á leiðinni  hittum við rússneska konu, 65 ára gamla á gömlu rússnesku reiðhjóli með slæðuna sína og er hún að hjóla frá Moskvu til Vladivostok sem er um 7500 km leið !!  Þetta er hún að hjóla til að heimsækja ættingja sína og hefur hún ekki efni áð ferðast öðruvísi.  Ég stoppaði og fékk að taka myndir af henni og hún var meiriháttar hress og sterk kona sem talaði rússnesku og ég talaði við hana íslensku og smá handapat .  Skömmu seinna fundum við svo tjaldsvæði í skóginum og sváfum þar eftir huggulegt kvöld og engir skógarbirnir komu í heimsókn.  Í dag fórum við seint að stað fyrr en undir 11 því úti var grenjandi rigning og vorum að bíða eftir að það myndi stytta upp sem það gerði ekki og eftir 310 km í dag erum við komnir til Chita og er alveg ljóst að þetta var leiðinglegasti hjóladagurinn frá upphafi, rok og rigning og við rennandi blautir, tjaldið og allt alveg gegnsósa.  Þegar við komum til Chita sem er dæmigerð rússnesk borg, grá og skemmdar götur fundum við lítinn kínverskan gististað með aðstoð rússa sem stoppaði okkur og benti okkur á þetta.  Hann er með bílaverkstæði og fengum við geyma hjólin hjá honum og vonandi er það öruggt !  Þarna erum við sem sagt núna og 10 tíma munur.  Fram undan eru 1500 km framundan með erfiðum malarvegum og höfum við ákveðið að skipta núna um dekk og setja kubbadekkin á.  Þá fara hin undan sem hafa enst 14.200 km og er það frábær ending og er það teljarinn í dag.  Veit ekki hvort ég get bloggað mikið næstu daga vegna þess að það verður ekki margt á okkar leið annað en sveitin og nýkominn vegur sem við munum fara eftir og verðum trúlegast í tjaldi þessar nætur og ekki símasamband.  En verð vonandi í viðtali við Rás2 á fimmtudagsmorgun með næstu fréttir.  Við erum ca viku á undan áætlun og það kemur helst til að því að þegar við höfum hjólað í auðninni hérna í Rússlandi og um skóginn þá höfum við ekki stoppað mikið. Ætlum að eyða þessum umfram tíma í Japan en þar ku vera frábærlega fallegt að ferðast um.  Hittum Þjóðverja um daginn sem tjáði okkur það. Og eins eyða fleiri dögum í Alaska og Kanada þar sem tímaáætlunin var tæp þar. Einhverjir erfiðleikar að senda myndir heim en reyni betur.  En þangað til næst bestu kveðjur frá Rússlandi.

 

When we are setting off to Baikal from Ulan-Ude, we meet 6 young people outside of our rooming house. They were waiting for their bikes that were supposed to be on the train coming from Moskow. They had also taken the train from Moskow and it took 5 days. They were impressed with what Einar and I were doing and were interesting in motorcycles. One of them is even hosting a popular motorcycle show in Estonia and he ended up taking an interview with us which will be broadcasted in Estonia sometime. So we’ll be famous in Estonia! After we restored our supplies and filled up the tanks we rode 140 km west to Baikal lake. The lake of Baikal is, like I said before, extremely large but it’s beautiful but we can’t see it that well because there aren’t many good roads around the lake. We came to small russian village by the lake and we immediately went down to the beach which was very beautiful. So we decided to spend the night in this village by the lake. It was a lot of fun staying there and it looked quite different from other Russian villages which often look dark, cold and dirty. In this village, people were sitting outside by their houses chatting while the kids were playing all over. The houses are not much to look at but it’s probably nicer inside. We met an old man who was a part of the Soviet Union back in the days but during that time he had once travelled with Gorbatjsov to Reykjavík when he met Ronald Reagan. He is a big traveller and it was fun to talk to him because he talked English. The most memorable thing he said was “Russia is like a virgin” but he said that to explain that there is so much land here that hasn’t been touched by humans. But after a good night we went back to Ulan-Ude the day after. It was raining and we had to take the same road back in order to go east because there’s only one road available. So it was kind of weird to be back in Ulan-Ude because that was the first time we got to some place for the second time. But we then headed east towards Chita and the wether got better. On our way we met an 65 year old lady with a typical russian look riding her old bike. It turns out that she is riding from Moskow to Vladivostok but that’s around 7500 km!! She is riding this distance so she can meet her relatives but she can’t afford travelling any other way. I stopped and got some photos of her but she was a jolly woman. After that we found a campsite in the woods and slept there after a nice evening with no bears visiting.  We didn’t start riding until around 11 because we were always waiting for the rain to stop. But we rode about 310 km today and are no in Chita. This was probably the most dreadful ride we have experienced in this whole trip but it was windy the whole time and it rained constantly so the tents were soaking wet. When we got to Chita, which is a typical Russian city we found a small Chinese place we could stay at but there was a Russian man who helped us finding that place. This Russian man has a car repair shop and we were able to store our bikes there and hopefully that’s safe! But we’re now at this small Chinese place and the time difference is now 10 hours. There are 1500 km of bad roads aheaf of us so we’ve decided to change the tires now. So the other tires now get a rest after 14.200 km and that’s a pretty good durability. I don’t know if I can blog a lot for the next couple of days because there isn’t a lot interesting on the roads we’re taking and we wont have any phone connection. But I’ll hopefully be interviewed on Rás2 next Thursday morning. We are almost a week ahead of schedule because we haven’t stopped much here in Russia. We’re probably just going to use that extra time in Japan but I’ve heard that it’s great to travel there. We met a German the other day who told us about Japan and how great it is to travel there. We’re also going to use some time in Alaska and Kanada since the time plan is very tight for that part of the trip. I’m having some trouble sending pictures home but I’ll give it another shot soon. Best regards from Russia – Sverrir  

Ulan-Ude 8 júní

Síðasta daginn í Ulaan Baatar fórum við með Þór hjá Rauða Krossinum í skoðun í fátækrahverfin og eins og eðlilegt er var þetta döpur sjón og sló mig töluvert.  T.d hitti ég eina fjölskyldu sem býr í ömurlegu tjaldi og eiga ekki neitt og áttu þau meðal annarra barna eina litla 5 ára stelpu alveg eins og ég á eina heima og fannst mér því erfitt að sjá hana í þessum aðstæðum.  Hún var grútskítug en glöð og eini maturinn sem ég sá þarna var hveiti í poka.  Ömurlegar aðstæður og sýnir hvað lífið getur verið mismunandi og erfitt þótt  mikil uppbygging eigi sér stað í þessu merkilega landi.  Klukkan tvö fengum við loksins passana okkar tilbaka í hendurnar og fórum þaðan í öllum búningnum á skrifstofu Rauða krossins til að kveðja Þór og starfsfólkið hans.  Síðan var stefnan tekin útúr borginni með smá viðkomu í úthverfi þar sem viðtalið fór fram við rás2.  Það gekk ágætlega en slitnaði að lokum.  Meðan ég talaði heim renndi að okkur 54 gamall Ástrali á mótorhjóli og annan eins ævintýrakarl hef ég aldrei hitt.  Hann hefur hjólað um allan heiminn í mörg mörg ár, stuttar ferðir á gömlu hjóli með enga varahluti og engin kort og ekkert gps.  Alvöru karl þar á ferð.  Hann var svo glaður að hitta einhverja sem töluðu ensku að við ætluðum ekki að geta kvatt hann.  Hann var á leiðinni til Írlands að hitta ættingja og tók smá krók í gegnum Mongoliu ! :)  Eftir að hafa kvatt hann héldum við áfram að átt að landamærinum í gegn um Darkan hérað sem er geysilega fallegt hérað.  Fundum náttstað þar í litlu gili þar nálægt og átti ég bara góða nótt.   Primusinn virkaði loksins eins og hann átti að gera þannig að við gátum fengið okkur núðlur og te.  Vaknaði hress og kátur í morgun og eftir heitt te ókum við í átt að landamærunum og vorum þar um 11.  Tók það ekki nema 5 klukkustundir að komast í gegn !! þannig að allur dagurinn fór í þetta en engin vandræði nema landamæravörðurinn, kona  í útlendinaeftirlitinu hafði aldrei séð íslenskt vegabréf og skoðaði það eins og við værum glæponar og ég sá að hún fór með það gegnum vélina þar sem er athugað hvort vegabréfin séu fölsuð allaveganna 15-20 sinnum og á endanum kom yfirmaðurinn til að skoða vegabréfið !  En hún má eiga það að hún kom svo til útskýra þetta að hún hafði aldrei séð íslenskt vegabréf og svo brosti hún bara sínu blíðasta..þótt svo hún væri rússi !  En að lokum gekk þetta semsagt og var ég þá kominn til Rússlands í annað sinn á skömmum tíma.  Svo ókum við til Ulan-Ude, lítillar borgar en tókum ranga beygju fljótlega eftir að hafa farið frá landamærunum en tókum sjensinn og vildum sjá hvert það leiddi okkur og enduðum svo í sveitum nálægt Ulan-Udi og þá sáum við lítil þorp og staði sem eru greinilega ekki í uppbyggingu. Hálfhrunin hús og drasl ofl.  Eftir enn eitt lögreglustoppið þar sem ekkert var að og við þurftum ekkert að borga fundum við dæmigert hótel þar sem við ætlum að gista í nótt.  Það er svo mikil fluga að við ákváðum að vera inni í nótt.  Teljarinn er kominn í 13.300  Tímamunurinn er í 9 tímum núna svo ég segi bara góða nótt og heyrumst síðar.

The last day here in Ulaan Baatar we went with Thor and the Redcross to visit the poor and needy ones.  It was a little difficult for me and I was sad.  for ex. we visited one family who lived in a awful tent and they owned nothing.  One of their children was a five year old girl, just like mine home and it was difficult to see here in this circumstanses. She was so dirty but she was joyful.  I couldnt see any food with this family except a wheat in a sack.  Dreadful circumstanses and reminds me how horrible life can be for some people and different and difficlut from the life I  know.  But you can see that a build up is in a progress here and hopefully will be.   2 o'clock we got our visas and ready to go we went first to say goodbuy to Thor and his staff at the RedCross.  There we rided from the city and but had to stop as I had to do the interview with channel 2 in Iceland.  While I was talking to the radio a 54 year old Austrailian came to us and I have never met an adventureman like him !:)  He has been riding around the world for many many years.  And he is on old motocycle, no tools, no maps and no gps.  A real adventureman.  He was so happy to meet somebody who speaks english that it took time to say goodbye.  He was on his way to Irleland to visit relatives and went through Mongolia on his way !:)  But after we had said goodbye we aheaded towards the border of Mongolia and Russia and rode through Darkan county and it was very beautiful there.  Found a place there for the night in a beautiful canyon.  The primus was working finally and we had a hot tea and noodles for dinner.  I slept well and next morning aorund 11 we came to the border and it took 5 hours to go through !!  A woman, working in the foreign department hadnt seen before a icelandic passport and she took our passports and I could see here through the window as she scanned them into some machine 15-20 times to try to see if we were some crimials or the passport were faked.  Finally her boss came and also looked at the passports.  But the womand then eventually came to us with our passport and confessed and explained to us that she hadnt see before icelandic passports and she was polite and even gave us a smile !..and she is russian.:)!  So finally this went well and here I am back in Russia again.  We decided to ride on to Ulan-Ude from the border but took wrong turn and decided to see were that would take us.  So we were today in a beautiful country near Ulan-Ude but obviuously no construction there going on.  Houses in bad conditions and trash everywhere.  The police stopped us once again but it went well and we didnt have to pay money.  There were so many flies so we decided to sleep in Ulan-Ude.  The counter is now 13.300 and the time difference is 9 hours so for now I say good night.

Viðtalið í dag / The interview today

Hér er linkurinn á hið vikulega viðtal við Sverri frá því í morgun á Rás2. Það er aftarlega á línunni, rétt á eftir fréttunum. Sambandið ekki gott enda verið að notast við gervihnattarsímann og að lokum slitnaði sambandið.

http://dagskra.ruv.is/streaming/ras2/?file=4331533